تغذیه دام‌ها به منظور به حداکثر رساندن اجزای موجود در شیر از نظر بهینه‌سازی میزان سودمندی در مزارع به یک امر ضروری و پراهمیت تبدیل شده است. تولید علوفه در مزارع یک فرآیند حیاتی به شمار می‌آید و پرورش دهندگان با استفاده از سیلوی ذرت با کیفیت بالا می‌توانند انرژی لازم را برای نگهداری و شیردهی در گاوهای پرتولید تامین کنند. به طور کلی، سیلوی ذرت با اندازه قطعات درشت، عاملی برای تامین فیبر فیزیکی و موثر، تشکیل یک پوشش یا بستر در شکمبه و تحریک فرآیند جویدن، ترشح بزاق و نشخوار، و همچنین ایجاد حرکت در روده و سلامتی دام عمل می‌نماید. در گاوهای تغذیه شده با جیره‌های حاوی سیلوی ذرت، نشاسته و فیبر از جمله منابع تامین انرژی به شمار می‌آیند و بهبود قابلیت هضم این دسته از مواد مغذی پیامدهایی دارد که می‌تواند شامل افزایش میزان تولید شیر و پروتئین موجود در آن و کاهش هزینه خوراک به واسطه ازدیاد بازده آن باشد. اما در هنگام استفاده از جیره‌های حاوی مقادیر زیادی از علوفه، درک مواد مغذی دیگر مانند اسیدهای چرب به عنوان یک امر کلیدی در نظر گرفته می‌شود. در این مقاله، اسیدهای چرب زنجیره بلند و موجود در سیلوی ذرت مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد.

با اینکه اسیدهای چرب ناشی از خوراک توسط غده پستانی جذب و وارد شیر می‌شوند، اما نمی‌توانند اثرات نامطلوب ناشی از فرآیند سنتز چربی شیر را جبران کنند.

از شکمبه تا تولید شیر:

1. در شکمبه تغییرات وسیعی بر روی میزان چربی و هر یک از اسیدهای چرب به وقوع می‌پیوندد که این امر می‌تواند نمایه اسیدهای چرب جذب شده و مورد استفاده را تحت‌الشعاع قرار دهد.

2. باکتری‌های موجود در شکمبه نسبت به اسیدهای چرب غیر اشباع و زنجیره بلند مانند C18:2، C18:1 و C18:3 (اسید اولئیک، لینولئیک) حساس هستند. باکتری‌ها برای رهایی از این دسته از اسیدهای چرب پس از افزودن هیدروژن، آنها را به اسیدهای چرب دیگر تبدیل می‌نمایند که از جمله می‌توان به برخی از اسیدهای چرب مانند C18:0 و اسید استئاریک اشاره نمود.

3. اما گاهی این فرآیند در اثر ترکیبی از عوامل مانند نرخ بالای عبور و کاهش pH شکمبه قبل از تکمیل روند تبدیل، متوقف می‌شود که در این حالت واسطه‌ها پس از برجای ماندن و جذب به غده پستان وارد می‌شوند. برخی از این واسطه‌ها می‌توانند مشکلاتی ایجاد کنند که از جمله آن می‌توان به کاهش میزان چربی شیر به واسطه مهار در روند سنتز چربی در غده پستان اشاره نمود.

4. اگرچه اسیدهای چرب بخش کوچکی از سیلوی ذرت (به طور متوسط ۱.۵ درصد ماده خشک) را تشکیل می‌دهند، اما عمدتاً در گروه اسیدهای چرب غیر اشباع (حدود ۷۵ درصد از کل اسیدهای چرب) قرار می‌گیرند. در صورت استفاده از انواع مختلف محصولات حاوی ذرت مانند علوفه‌ها، خوراک و محصولات فرعی، مقدار این دسته از اسیدها به سرعت افزایش می‌یابد.

کاهش غلظت پروتئین موجود در شیر، یکی دیگر از موارد موجود در تغذیه دام‌ها با استفاده از جیره‌های حاوی مقادیر زیادی از اسیدهای چرب است. به طور کلی، اسیدهای چرب زنجیره بلند از رشد باکتری‌های موجود در شکمبه و در نتیجه سنتز پروتئین میکروبی ممانعت به عمل می‌آورند و این امر از لحاظ تولید پروتئین در شیر امری مهم به شمار می‌آید.

مزید بر انتخاب ذرت هیبرید و مورد استفاده در سیلو، برخی از اقدامات دیگر می‌تواند موجبات بروز تغییر در غلظت و قابلیت هضم مواد مغذی مانند فیبر و نشاسته را بوجود آورد و از سوی دیگر تغییراتی را در غلظت اسیدهای چرب و نسبت‌های آنها فراهم آورد. این دسته از موارد ممکن است بتواند سؤالاتی را در ذهن متخصصان تغذیه ایجاد نماید.

بلوغ در زمان برداشت:

1. به طور کلی، تاخیر در برداشت دانه ذرت تا نزدیک به زمان تشکیل لایه سیاه (بلوغ فیزیولوژیکی دانه ذرت) می‌تواند به طور بالقوه زیست‌توده و عملکرد دانه را افزایش دهد. اما معمولاً این مزیت پیامدهایی به دنبال دارد که از آن جمله می‌توان به مواردی از قبیل کاهش قابلیت هضم فیبر و نشاسته اشاره نمود.

2. اخیراً محققان مطالعاتی را با هدف ارزیابی نمایه اسیدهای چرب در سیلوی ناشی از سه گونه ذرت موجود در گامه بلوغ به مرحله اجرا درآورده‌اند. نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که همگام با بلوغ، غلظت کل اسیدهای چرب افزایش می‌یابد و این امر موجب بروز تغییرات جزئی در نمایه اسیدهای چرب می‌شود. اگرچه این تغییرات اندک به نظر می‌رسند، اما محققان اثرات آن را بر روند تولید چربی شیر مورد بررسی و ارزیابی قرار دادند. نتایج نشان می‌دهد که همگام با افزایش میزان اسیدهای چرب، تغییراتی در تولید چربی شیر رخ می‌دهد.